Τόση χαρά που θα βάλω τα... κλάματα! 😂

Μην μου πεις ότι δεν έχεις κλάψει μέχρι δακρύων στο άκουσμα κάτι πολύ αστείου, ότι δεν κλαις όταν συναντάς μετά από χρόνια ένα δικό σου άνθρωπο ή ότι δε βγάζεις μια κραυγή όταν βλέπεις ένα γλυκό μωρό που το μόνο που θέλεις είναι να του τσιμπήσεις τα μάγουλα...

Και αφού συνειδητοποιήσεις πως όντως συμβαίνουν όλα τα παραπάνω, λες μέσα σου, πως γίνεται να κλαίω ενώ είμαι τόσο χαρούμενος/η και γελάω; Γιατί ενώ έχω όμορφα συναισθήματα χαράς, έχω συγχρόνως και τα συμπτώματα της... στενοχώριας; Τι παράνοια του σώματος και του εγκεφάλου είναι αυτή πάλι;

Κι όμως, ο εγκέφαλος κάτι ξέρει, και ο στόχος είναι ο εξής: Μετά από μια μεγάλη χαρά που νιώθουμε, χρειάζεται να εκτονώσουμε το συναίσθημα αυτό με σωματικά συμπτώματα προκειμένου να διατηρήσουμε μια ισορροπία στα συναισθήματά μας και να συμπεριφερθούμε ανάλογα. Δηλαδή πολύ απλά: Χρειάζεται να κλάψουμε και να τσιρίξουμε από την πολύ χαρά γιατί αυτό θα μας βοηθήσει να εκτονωθούμε, να συνέλθουμε και να κινηθούμε ανάλογα. Οι έρευνες, μας έχουν δείξει ότι όταν δεν μπορούμε να ελέγξουμε τα θετικά μας συναισθήματα σε διάφορες καταστάσεις, αυτό επηρεάζει τις αποφάσεις μας και οδηγεί στο να συμπεριφερόμαστε αυθόρμητα, αγνοώντας άλλους κινδύνους που μπορεί να υπάρχουν.

Η κίνηση λοιπόν του να τσιμπήσεις τα μάγουλα σε ένα μωρό, να φωνάξεις από χαρά που είδες κάποιον και σωματικά να εκδηλώσεις τη χαρά σου, βοηθάει τον εγκέφαλο να εκτονώσει το συναίσθημα και τις ορμόνες και να σε επαναφέρει, ώστε να μην κινδυνεύσεις από άλλες καταστάσεις γύρω σου.  

Φαντάζεσαι όταν οι πρόγονοί μας που κυνηγούσανε και βρίσκανε τροφή και χαιρόντουσαν, να συνέχιζαν τους πανηγυρισμούς ενώ η... αρκούδα ήταν από πίσω τους και δεν την αντιλαμβάνονταν λόγω πανηγυρισμών;

Ε, κάπως έτσι μας έχει μείνει και συνεχίζει ο εγκέφαλος να μας προστατεύει ακόμα και από υπερβολική χαρά! 😏

Κλάψτε επομένως από χαρά, κάνει καλό!!!