Μη βάζεις ταμπέλες....
Ως άνθρωπος δεν μου αρέσει καθόλου να βάζω ταμπέλες...
Ο χαρούμενος, ο καταθλιπτικός, ο μίζερος, ο γκρινιάρης, ο... ευτυχισμένος. Κάθε ημέρα κάποιος μας χαρακτηρίζει και ειλικρινά, θα πω ότι κάθε ημέρα βρισκόμαστε αντιμέτωποι ακόμα και χωρίς να το γνωρίζουμε με το τι ταμπέλα θα μας βάλουν. Αν ξυπνήσεις κουρασμένος κι άκεφος θα είσαι ο βαριεστημένος, αν δεν σου αρέσει το έργο που είδες με την παρέα σου στον κινηματογράφο χθες, θα είσαι ο περίεργος, αν δεν χαμογελάς πολύ στην παρέα θα είσαι ο δυστυχισμένος, αν δεν σου αρέσει το φαγητό που τρως θα είσαι ο δύσκολος, κι αν είσαι μελαγχολικός θα είσαι... ο καταθλιπτικός!
Ας ξεκαθαρίσουμε όμως κάτι που είναι πολύ σημαντικό! Τα συναισθήματα της θλίψης ή της μελαγχολίας που μπορεί να έχει κάποιος, δεν σημαίνουν πως έχει κατάθλιψη. Πριν την κατάθλιψη, που είναι μια ιδιαίτερα σημαντική διαταραχή, υπάρχει η στενοχώρια, η θλίψη, η μελαγχολία. Συναισθήματα εξίσου δυνατά μεν, αλλά φυσιολογικά δε!
Το να νιώθουμε μελαγχολία μερικές φορές, το να στενοχωριόμαστε και να μην θέλουμε να βγούμε έξω με φίλους και να επιθυμούμε το σπίτι μας, το κρεβάτι μας και το πάπλωμα μας, είναι κάτι το απολύτως φυσιολογικό. Το να καθόμαστε με τον εαυτό μας όταν έχει συμβεί κάτι και να θέλουμε να αφουγκραστούμε τα συναισθήματά μας, είναι υγεία, όχι διαταραχή.
Έχουμε μονίμως απαιτήσεις από τον εαυτό μας. Να είναι χαρούμενος, ευχάριστος στους γύρω, έτοιμος για δράση, και όταν νιώσουμε κούραση ή έχουμε την ανάγκη της απομόνωσης τείνουμε να το αποκαλούμε διαταραχή, κατάθλιψη, μη φυσιολογικό και ό,τι άλλο εκείνη την ώρα εξυπηρετεί ώστε να τρομάξουμε τον εαυτό μας.
Η παύση, η απομόνωση αλλά και ο εσωτερικός διάλογος, είναι τεχνικές που εκπαιδεύουμε κόσμο να χρησιμοποιεί προκειμένου να γνωρίσει τον εαυτό του, τα όρια του και τις ανάγκες του. Έχετε αναρωτηθεί ποτέ αν η αλλαγή στη συμπεριφορά και η απομόνωση είναι ανάγκη αλλά και άμυνα του σώματος ώστε να ξεκουραστεί και να ανανεωθεί;
Η κατάθλιψη είναι μια διαταραχή που χαρακτηρίζεται από διάρκεια και ένταση των συμπτωμάτων. Είναι πολλοί οι παράγοντες που την ορίζουν και όχι απλά μια δυσκολία στην καθημερινότητα, ένας θυμός, μια μελαγχολία. Καλό θα ήταν μεταξύ μας να μην βάζουμε ταμπέλες και να αποδεχόμαστε τις καλές, τις άσχημες και τις μελαγχολικές ημέρες του καθενός. Γιατί όταν κάποιον τον θεωρείς ανήμπορο, αυτός το νιώθει, το διαισθάνεται και ίσως τον προκαλείς εσύ με την συμπεριφορά σου να υιοθετήσει την ταμπέλα που του βάζεις, του καταθλιπτικού.
Η ζωή είναι γεμάτη συναισθήματα και στιγμές! Καλό θα ήταν να μην εστιάζουμε στα αρνητικά νομίζοντας ότι κατά αυτόν τον τρόπο γνωρίζουμε και φροντίζουμε τον εαυτό μας αλλά και τους άλλους. Ζήστε, απολαύστε όλα τα συναισθήματα και φροντίστε τον εαυτό σας απλώς με το να του χαρίζετε άπλετο χρόνο! Μια και δυο και τρεις εβδομάδες απομόνωσης δεν είναι κατάθλιψη, αλλά ανάγκη να ξαναβρούμε το ρυθμό μας και ίσως και να επαναπροσδιορίσουμε τα θέλω μας. Κι αυτό είναι υγεία!
