Υποθέσεις...
Γιατί δεν ρωτάς;
Πόσες φορές κάνουμε υποθέσεις, πιστεύουμε ή μάλλον είμαστε σίγουροι ότι αυτό που ήθελε να μας πει ο άλλος είναι αυτό που εμείς καταλάβαμε...
Όλοι μας έχουμε ζήσει κάποια στιγμή που γυρνάμε σπίτι μας μετά από μια συζήτηση, συνάντηση ή ακόμα και rendezvous, την ανάγκη να αποκωδικοποιήσουμε τα μηνύματα που λάβαμε λεκτικά ή μη, κατά τη διάρκεια της συζήτησης...
Αναρωτιόμαστε και νιώθουμε πολύ άνετα να πάρουμε μια φίλη μας, ένα φίλο μας και να τον ρωτήσουμε εκείνος τι πιστεύει για κάτι που ένας άλλος είπε. Πόσο παράλογο σας φαντάζει τώρα που το διαβάζετε αυτό; Ρωτάμε το φίλο μας, ο οποίος δεν ήταν παρόν στη συζήτηση που είχαμε με ένα άλλο άνθρωπο, και περιμένουμε να μας πει τη γνώμη του.
Θα τον/τη ρωτήσουμε μάλιστα:
““Εσύ τι πιστεύεις να εννοούσε;””
Ό,τι και να ακούσετε, ό,τι και να σας πει ο φίλος σας, η φίλη σας, όλα μα όλα τους θα είναι υποθέσεις..
Μπορεί καμία από όλες αυτές τις υποθέσεις να μην ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Μπορεί κάποια πάλι, να ανταποκρίνεται.
Υπάρχει όμως κάποια κίνηση πολύ πιο σίγουρη. Ρωτήστε τον άνθρωπο που ήσασταν παρέα. Ρωτήστε τον άνθρωπο για τον οποίο κάνετε υποθέσεις, τι ήθελε να πει. Τι εννοούσε και τι πιστεύει. Αν δεν ρωτήσετε τον ίδιο δεν θα μάθετε ποτέ.
Γιατί ο κάθε φίλος, φίλη που θα ρωτήσετε, θα σας δώσει μια δική του εικόνα, μια δική του αντίληψη των πραγμάτων και, πιστέψτε με, εσείς θα "διαλέξετε" αυτή που σας συμφέρει...
Οι μεγαλύτερες παρεξηγήσεις έχουν ξεκινήσει με υποθέσεις που κάνει αθόρυβα μέσα του ο καθένας μας. Οι μεγαλύτεροι καβγάδες έχουν ξεκινήσει από παρερμήνευση λέξεων και εκφράσεων. Οι μεγαλύτερες στενοχώριες έχουν διαρκέσει από αδυναμία να ρωτήσουμε και να.. μάθουμε την αλήθεια. Θυμηθείτε πως νιώθουμε όταν λυθεί η παρεξήγηση, όταν μάθουμε την πραγματική αλήθεια και όχι αυτή που πιστεύαμε ότι ίσχυε όλο εκείνο το διάστημα;
Η δύναμη της επικοινωνίας δε βασίζεται στο να μεταφέρουμε πληροφορίες μεταξύ μας, αλλά στο να απολαμβάνουμε τα συναισθήματα, τις σκέψεις και την καθαρότητα που βγάζει αυτή.
