Πάλη ή φυγή;
Προχθές άκουσα ένα 55άρη κι ένα 9χρονο αγόρι, να ξεφυσάνε και οι δύο, ο καθένας για τους δικούς του λόγους και να λένε και οι δύο:
““Πόσο αγχωμένος είμαι...””
Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι για μικρούς και μεγάλους...
Αρχικά θα αναφέρω ότι το άγχος υπάρχει γύρω μας, δεν είναι αρρώστια. Oπότε όποιος αγχώνεται δεν είναι άρρωστος, δεν είναι ασθενής και δεν έχει κάτι που δεν έχουμε όλοι οι υπόλοιποι. Το άτομο που αγχώνεται, πιθανότατα κι εσύ μαζί που διαβάζεις τώρα αυτό το κείμενο, απλώς δεν γνωρίζεις μερικές τεχνικές ώστε να το ελέγχεις, συγκριτικά με άλλους. Θέμα διαχείρισης είναι, τίποτα παραπάνω.
Ποιά η διαφορά όμως από το stress; Γιατί υπάρχει τόσο η λέξη stress όσο και η λέξη άγχος; Γιατί πολύ απλά, άλλο το άγχος και άλλο το stress. Stress είναι η αντίδραση του σώματος μας σε κάθε τι που αντιλαμβάνεται ως απειλή. Απέναντι στον κίνδυνο, το σώμα μας θα ξεκινήσει να αμύνεται και να αντιδρά με αποκλειστικό στόχο το να προστατευτεί.
Όταν όμως εμπλέκεται ο εγκέφαλος, μια σκέψη ή μια λέξη είναι αρκετή να προκαλέσει stress στο άτομο. Αυτό είναι που λέγεται άγχος. Όταν δηλαδή ξεκινήσω να σκέφτομαι τι θα συμβεί ΑΝ δεν καταφέρω να φτάσω στην ώρα μου στο γραφείο ή ΑΝ το αεροπλάνο πέσει ενώ είμαι μέσα και ΤΙ θα γίνει αν, αν αν.. Τότε ξεκάθαρα προκαλώ άγχος στον οργανισμό μου, δηλαδή τον φέρνω αντιμέτωπο με μια εικονική απειλή, μην αφήνοντας το σώμα με τη σειρά του αντιδράσει διαφορετικά, πέρα από το να θεωρήσει την απειλή ως πραγματική.
Το άγχος επομένως το προκαλούμε εμείς με τις σκέψεις μας, ενώ το stress το σώμα μας μέσω αυτοματοποιημένων διαδικασιών. Stress είναι η αυτόματη αντίδραση, σχεδιασμένη να μας σώζει από πολλές.. κακοτοπιές. Το πρώτο δεν το συναντάμε σε όλους τους ανθρώπους ενώ το δεύτερο σε όλους.
Ξεκίνησε την παρατήρηση του εαυτού σου ως το πρώτο και βασικότερο βήμα στον έλεγχο του άγχους, και προσπάθησε σιγά σιγά να εντοπίσεις τι είναι αυτό που λες στον εαυτό σου και ξεκινάει η διαδικασία.
Θυμήσου, τα πάντα είναι σκέψεις. Οι σκέψεις όπως έχουμε πει πολλές φορές δεν είναι πάντα η πραγματικότητα!
